Vrijdag 22-07-11:

Eerst gingen we naar een kleuterschool. Echt geweldig was het. Al die kleine kindjes in schooluniformpjes. Ze zongen ook nog een liedje voor ons.

De directeur had later tegen onze gids gezegd dat Ilvy hier wel een jaar mocht komen werken. Dus wie weet, wat de toekomst brengt. Ilvy zou dat wel geweldig vinden, maar eerst maar eens het diploma halen en iets beter Engels leren, haha.

Onze meiden hadden gezegd dat ze wel eens een echte sari wilden passen en dat mocht bij de dochter van onze gids thuis. Super leuk, alleen moest de sari voor Ilvy helemaal groter gemaakt worden. Ze zijn hier zo superdun, echt niet te geloven. Zelfs toen het hesje groter was gemaakt, was het nog te strak bij Ilvy. Voor de begrippen hier is Ilvy te dik, haha.

Ilvy en Meggy mochten de sari passen met de bijbehorende sieraden, soms wel familiestukken van meer dan 100 jaar oud en heel kostbaar, die speciaal voor ons uit de kluis gehaald werden.

Na dit bezoek hebben we een GEM fabriek bezocht. Dit zijn echte edelstenen en je snapt wel, dan zijn we net kraaien, dus weer het een en ander gekocht.

Maar het topstuk van deze dag, was toch wel het bezoek aan een weeshuis in Kandy. Eerst waren de meiden een beetje verlegen, maar op een gegeven moment kwamen ze helemaal los. De naam Ilvy konden ze goed onthouden, want een meisje in het weeshuis heette Silvy. En Meggy is hier ook een bijzondere naam, want Meggy is het merk van noodles, dus iedereen zegt gelijk haha Meggy noodles.

We hadden besloten te vragen wat ze nog nodig hadden en een deel daarvan te gaan kopen en naar hun te brengen.

Dit bezoek aan het weeshuis was echt super leuk, nog leuker dan we hadden verwacht.

Zaterdag 23-07-11:

Vandaag zijn we begonnen in een fabriekje waar batiks wordt gemaakt.

Het duurt ongeveer een week voordat er een batik kleed klaar is, dus geen wonder dat echte batiks behoorlijk duur zijn.

Daarna zijn we doorgereden naar de Botanische tuinen van Kandy. Dit is een tuin met allerlei oude bomen, diverse andere planten, welke bij ons als kamerplant groeien en we hebben ook heel veel vleermuizen gezien. Bah, wat zijn dit enge beesten en wat een herrie kunnen die maken.

Vanmiddag wilden we vrij zijn om te gaan shoppen. We hebben diverse dingen gekocht voor het weeshuis. Zoals diverse verbandmiddelen, dettol, blue (dit is om witte was witter te krijgen en omdat de schooluniformen allemaal wit zijn, hebben ze hieraan veel behoefte). Tevens hebben we wat knutselspullen gekocht, wat ze nog konden gebruiken, zoals gekleurd papier, schaartjes, waskrijt, gelpennen en ook nog haarspulletjes. Met de tuk-tuk weer terug naar het hotel was een spannende rit, omdat ons hotel bovenop een berg staat met een erg steile weg er naar toe. En als die weg nu een beetje behoorlijk was, maar nee het is een en al gaten en kuilen. Het was telkens de vraag of het wel lukte op de weg naar boven te komen. Maar we hebben het weer overleefd.

’s Avonds zijn we terug naar het weeshuis gegaan, maar ze zagen ons niet aankomen. Pas toen we de deur open deden zagen ze ons en kwamen ze roepend en schreeuwend van blijdschap op ons af gerend. Het was heel leuk om weer terug te zijn. We hebben veel foto’s gemaakt en met de kinderen gepraat. Ook werd er gezongen, dit was heel gezellig.

Zondag 24-07-11:

Vandaag vroeg opgestaan, omdat we de trein moesten halen. In Nederland zou het niet erg zijn als je een trein mist, dan neem je gewoon de eerst volgende, maar hier in Sri Lanka komen er totaal maar 2 treinen op de hele dag die dezelfde route rijden. Toen we bij het treinstation waren aangekomen, waren we ongeveer drie kwartier te vroeg. We wilden alvast treinkaartjes kopen, maar dat kon nog niet omdat de trein te ver weg was en ze wisten nog niet zeker of de trein wel kwam. De trein was een heel oude roestige trein. Toen de trein aan kwam en nog amper stil stond, sprongen onze chauffeur en gids snel de trein in om voor ons plaatsen te reserveren. Gelukkig konden we allemaal zitten, want we moesten ongeveer 3,5 uur in de trein zitten. Om de twee minuten kwam er iemand in de trein om iets te verkopen, geen lekkere broodjes, maar van die stinkbroodjes met ui, bah. Ook verkochten ze, fruit in plastic zakjes, nootjes, koffie, thee, snoepgoed, bananen en nog veel meer. Eerst kochten we niets, omdat het er allemaal niet zo lekker uit zag. Op het laatst kochten we toch pinda’s in een zelf gevouwen, van krant gemaakt zakje voor 20 rupee (15 eurocent). Ze bleken wel erg lekker dus wilden we nog meer kopen, maar dan zul je net zien, komen ze niet meer. Eenmaal aangekomen in de hoogst gelegen stad van Sri Lanka, Nuwara Elya. Het regende heel hard en we verlangden meteen terug naar het vorige stadje, waar het lekker weer was. Maar toch gingen we naar dit stadje, omdat het bekend staat om zijn theeplantages en World’s End. Dit is een rots die 900 meter steil naar beneden loopt, waardoor het lijkt dat je aan het einde van de wereld bent.

Maandag 25-07-11

We hadden besloten om niet naar World’s End te gaan, omdat we niet in het goede seizoen hier zijn en dan waarschijnlijk zo’n 3 tot 4 uur moesten lopen, klimmen, klauteren, enz. om boven te komen. Achteraf was dit een goede keuze, want het regende en daardoor zou je boven toch niks kunnen zien.

De regen en kou waren we snel beu, dus vlug inpakken en door naar het zuiden. Dat viel nog niet mee, want de enige weg naar het zuiden lag overal open, omdat ze met wegwerkzaamheden bezig waren. Tenminste dat dachten wij, overal staan mannen met badslippers en sommige met een gele helm, maar volgens ons werd er niet veel uitgevoerd. De hele weg naar het zuiden was erg slecht en zodoende konden we niet echt doorrijden.

Eenmaal aangekomen bij ons volgende hotel, hadden we nog lekker tijd om wat te zwemmen, want hier was het weer heerlijk warm weer.

Dinsdag 26-07-11:
“Lekker” vroeg op, al om 4.30 uur. Want we gingen op jeepsafari in het mooiste natuurgebied van Sri Lanka: Yala Park. Om 6.00 uur werd het licht en dan zouden de dieren ook ontwaken. Dus dit was de beste gelegenheid om te gaan, zodat we de meeste dieren zouden kunnen zien.

Onze verwachtingen waren dat we ook veel olifanten zouden zien, maar helaas, deze waren verstoppertje aan het spelen. Wel hadden we het geluk om een luipaard te zien, wel op een afstand, maar dat liever dan van dichtbij. Want 3 weken geleden is er een vrouw nog doodgebeten in dat park door een luipaard.

Toch vonden we het erg jammer dat we hier geen olifanten gezien hadden, wel een hele hoop andere dieren, zoals krokodillen, monsoons, apen, buffels, herten en allerlei mooie vogelsoorten.

Na de jeepsafari hadden we nog even tijd om te gaan zwemmen, en hierna zijn we weer verder gegaan met het busje richting Galle.

Onderweg zijn we gestopt bij Blowhole. Hier wordt het zeewater wel 20 meter de lucht in gespoten (zie foto). Ook zijn we naar de vuurtoren op het zuidelijkste deel van Sri Lanka geweest. Ilvy en Meggy hadden de vuurtoren beklommen en hier was een prachtig uitzicht. De vuurtoren was wel 50 meter hoog en ze moesten 222 traptreden omhoog. Tussen deze plaats en Antartica ligt alleen maar oceaan, dus dit was voor ons een beetje het einde van de wereld, haha.

Woensdag 27-07-11:

Lekker uitgeslapen deze keer. We gingen veel in het stadje Galle bekijken, zoals een mooie Japanse stupa, het oudste hotel in Portugese stijl (nu is Meggy erachter dat Portugees háár stijl is), het Nederlandse fort, de gereformeerde Nederlandse kerk en nog veel meer. We hebben een bezoekje aan een kinderdagopvang mogen brengen, dat was heel leuk, want we mochten ook een klein tekeningetje op de muur als herinnering achterlaten. Toen mochten we een kijkje nemen in een kaneelfabriekje en in een Moonstone-mijn. De arbeidsomstandigheden zijn daar erg slecht. Natuurlijk probeerden ze aan het eind van de rondleiding ons weer iets te verkopen, maar helaas lukte dat deze keer niet. Ook hebben we een maskerwerkplaats mogen bekijken. Onderweg naar de volgende bestemming kwamen we langs vele restanten van huizen die zijn vernield door de tsunami in 2004. De bewoners van destijds zijn allemaal overleden en daardoor worden de huizen niet meer opgebouwd. Dit was erg indrukwekkend. Dit gebied was echt een van de ergst getroffen gebieden van Sri Lanka. De trein met 1500 mensen, welke is meegesleurd door de tsunami zou nog als herinnering hier staan, maar deze blijkt toch naar Colombo vervoerd te zijn.

Na deze indrukwekkende rit gingen we nog even naar een schildpaddenfarm kijken. De eigenaar kocht alle schildpadeieren op voor 10 rupees en als ze uitkwamen, plaatste hij de kleine schildpadjes na 3 dagen weer terug in de zee. Slechts 10 % overleeft. ’s Nachts komen de volwassen schildpadden op het strand om eieren te leggen, maar of we die te zien krijgen, dat is nog een vraagteken.

PS. foto's volgen later, want internet werkt niet mee!