Donderdag 28-07-11

We verbleven 2 nachten in hetzelfde hotel, namelijk Anushka River Inn.

Het personeel was hier zo ontzettend vriendelijk. Ze deden alles voor je.

Wilden we even op internet, dan ging de receptioniste gewoon aan de kant en konden wij zo lang we wilden gebruik maken van haar computer. Toen Ilvy buikpijn had, kwamen ze meteen met een drankje aan, zodat haar buikpijn verdween. Zo'n vriendelijke mensen, echt geweldig.

's Morgens hadden we een boottochtje op de rivier, waar we ook in een mangrovebos voeren. Dat was prachtig om te zien. Je ziet dan ook soms een varaan in het water. Hierna hebben we in zee gezwommen. Zo ver je kon kijken waren er misschien nog 5 mensen meer op het strand en in de zee. En dan tel ik de handelaren niet mee, want die stonden er ook meteen een paar. Ze proberen je echt vanalles te verkopen. De zee was hier echt heerlijk, heel zacht zand en helemaal geen koud water.

Na het zwemmen zouden we wel eens even gaan shoppen. Maar omdat dit een toeristisch gebied is, bleef iedereen je lastigvallen. Wij hadden aan 1 persoon gevraagd waar een ATM (bank) was en het leek wel of in een keer iedereen wist, dat wij die zochten. We werden aan alle kanten achtervolgd en zelfs een beetje omsingeld. We werden er echt doodziek van, dus van winkelen is weinig gekomen en we zijn vlug een tuk-tuk in gevlucht terug naar het hotel.

Hier konden we op het terras aan de rivier heerlijk rustig zitten.

Vrijdag 29-07-11

We vertrokken vanaf dit hotel rond 9.00 uur en zouden doorrijden naar Colombo, om deze stad te gaan bezichtigen. In Colombo keken we onze ogen uit. Alleen het verkeer hier al, was de moeite waard om naar te kijken. Alles kan, iedereen en alles gaat door elkaar, van handkar tot bus, van scooter tot vrachtwagen, van tuk-tuk tot auto. En alles is echt volgeladen. Op een brommer zit vaak een heel gezin van 3 tot 4 personen en wat hier allemaal op een fiets meegenomen wordt, dat kun je niet bedenken. We hebben er al gezien die met hun fiets een kast meenamen, eentje met een heel ledikant, een brommer met een bureaustoel en natuurlijk alles wat ze kunnen verkopen vervoeren ze met hun fiets, brommer of tuk-tuk.

We hebben diverse oude gebouwen bekeken, zoals het oudste hotel van Colombo. Na diverse bezichtigingen reden we door naar ons hotel in Negombo.

Aangekomen in Negombo hadden we een klein hotel, waar volgens ons niemand anders verbleef. Het zwembad zat midden in het hotel en je had het idee, dat als je aan het zwemmen was, dat je dan midden in een restaurant aan het zwemmen was. Natuurlijk waren wij weer als enige aan het zwemmen.

Op zich was dit hotel heel goed, maar omdat wij er helemaal alleen waren, vonden wij dit niet zo leuk om hier een aantal nachten te verblijven.

Zaterdag 30-07-11

Omdat we in een heel erg rustig hotel zaten en Ilvy en Meggy graag wat meer mensen om zich heen wilden hebben, hadden we besloten om naar een ander hotel te gaan. Daya onze gids had dit geregeld, want dit hotel zou erg veel op Hotel Dolphin lijken, waar wij aan het begin van deze vakantie verbleven.

Bij het nieuwe hotel aangekomen, bleek dat dit toch niet echt was wat wij zochten. Poepie chic, een super prachtige nieuwe kamer, met een badkamer waar je thuis jaloers op zou zijn. Erg ruim opgezet, dus je moest heel erg ver lopen naar het strand en naar het zwembad. Maar het ergste van alles was, toen we gingen lunchen, dat constant je stoel naar voren en naar achteren geschoven werd als je ging zitten of als je opstond. Ook je servet werd telkens anders neergelegd. Er stonden wel 7-8 obers om je heen. Nou dus dit was echt niks voor ons. We voelden ons echt opgelaten. Dus wij besloten om terug te gaan naar het hotel waar we de afgelopen nacht waren verbleven. Onze gids en chauffeur waren nauwelijks vertrokken en wij vertrokken ook al weer. Maar het liep toch weer anders. De taxichauffeur die ons hier heen zou brengen, ging toch nog even proberen bij Hotel Dolphin, maar dit zat echt helemaal vol. Dus stelde hij voor om in een Guesthouse te verblijven dicht bij Dolphin, zodat we wel bij Dolphin zouden kunnen zwemmen, eten e.d. (behalve het slapen dan).

Nou die mensen liepen de benen onder hun kont uit, overal werden schone kleedjes neergelegd, verse bloemetjes, schone lakens, schone handdoeken.

Hier voelden we ons veel beter op onze plek. Achteraf moeten wel lachen, dat we een superchic hotel hebben verruild voor een guesthouse, maar we waren het er wel alle 4 over eens, dat dit veel beter bij ons past.

Zondag 31-07-11:

Raymond en Meggy gingen met de chauffeur van de eigenaar van ons guesthouse met zijn sportwagen naar het dorp Negombo om een surfplankje te halen voor Meggy. Op een gegeven moment sloeg de auto de hele tijd af en aangezien ze bij een winkeltje stonden, kon de chauffeur met veel moeite naar een afgelegen straatje rijden en daar gaf hij ontzettend veel gas, omdat hij dacht dat de benzineleiding verstopt zat. De rook kwam onder de motorkap vandaan en Raymond en Meggy sprongen vlug uit de auto. De sportauto zou gerepareerd worden op een plek recht voor een zaak die doodskisten maakt, dus dit was best een raar idee. De eigenaar kwam met een andere chauffeur met een busje Raymond en Meggy weer ophalen.

Verder hebben we de dag lekker ontspannen doorgebracht aan zee en in het zwembad.

Maandag 01-08-11:

Vanmorgen al om 6.45 uur opgestaan, want we wilden met de fiets naar een vissersplaatsje gaan, waar geen toeristen komen. We hadden een gids meegekregen en een stel oude fietsen waarop we konden gaan.

Eerst zagen we dat er op zilvervis gevist was. Ze vingen ongeveer 75 kg vis per keer en deze bracht dan 100 rupee (€0,70) per kilo op. Ook zagen we dat de vis verhandeld werd. Het stonk er behoorlijk en er lag echt allerlei vis, van zwaardvis tot haai en zelfs ook visseneieren. De fietstocht was prachtig, kinderen riepen vaak bon-bon, daarom hadden we een zak snoepjes gekocht en konden we deze uitdelen, waarvoor ze erg dankbaar waren. Op de terugweg kwamen we langs een school, waar we even binnen mochten kijken. De hoogste klassen (jongens) zongen een liedje voor ons (the rivers of Babylon). Ik geloof niet dat jongens van een jaar of 14-16 in Nederland een heel lied zouden gaan staan zingen, maar zij deden dat gewoon (en dan nog niet eens de korte versie, maar echt helemaal). Tijdens zo'n fietstocht zie je diverse krotten van huizen, maar ook prachtige huizen. Vaak zijn de eigenaren van deze prachtige huizen, mensen die in Italië gaan werken, want alleen dan kunnen ze echt meer verdienen dan hier in Sri Lanka.

Na deze fietstocht zijn we lekker gaan zwemmen bij Hotel Dolphin. In zee zwemmen was erg gevaarlijk. De rode vlag hing uit en volgens Raymond was dat alleen maar omdat het een beetje waaide. Nou daar kwam hij wel achter, golven die zo'n 25 meter het strand op kwamen en die je, als je niet uitkeek, mee terug de zee in sleurden. Dus wij bleven maar op het veilige gedeelte.

We wilden nog even naar de stad Negombo en daar hebben we onze ogen wederom uitgekeken. Bij de spoorwegovergang kwam er een trein aan. Hier staat dan niet iedereen keurig in een rij te wachten, nee hoor. Alles wat vooraan kan staan, staat ook vooraan, dus brommers, fietsers, voetgangers, tuk-tuks, motors enz. Zodra de trein voorbij was, racete iedereen weg. Het was zo'n chaos, wel mooi om te zien, maar het leek wel of iedereen als eerste aan de andere kant van het spoor moest komen.

Nu zijn we weer aan het inpakken van vannacht is het al weer vroeg op om ons vliegtuig te halen.

Foto's volgen een andere keer.