Weer thuis :(

Vrijdag 05-08-11:

In Kandy wilden we naar de Perahera gaan kijken. Dat is een jaarlijks terugkerend ritueel. Het is een boedhistisch feest. Op zo'n 2 weken is er elke dag een soort optocht van zingende en dansende (meestal) mannen en veel versierde olifanten. Er wordt veel vuur gebruikt. Er lopen mensen met ijzeren korfjes op stelen, waarin kokosnoten branden. Echt een prachtig gezicht. Er zijn zo'n 20.000 agenten aanwezig om alles in goede banen te geleiden. Er komen ook heel veel mensen kijken. Onze gids had voor ons plaatsen gereserveerd, dus wij zaten 1e rangs. We hebben zo'n 2,5 uur onze ogen uitgekeken. Met onze vrienden Tonnie, Wouter en hun kinderen hadden we hier afgesproken, dus we konden mooi bijpraten.

Na de Perahera zijn we nog even met Tonnie, Wouter, Karlijn en Erik even wat gaan drinken bij de chinees. De jongens bij de chinees zaten over ons te praten en Meggy keek hen alleen maar aan en zei verder niks. Maar toen we in onze tuk-tuk stapten om naar het hotel te gaan, zei Meggy: 'Mattatérenewa' in het Singalees, wat betekent 'ik begrijp je wel'. En daarna meteen 'Ayubowan', wat betekent 'tot ziens'. Je had die jongens eens moeten zien, want zij dachten nu, dat wij alles hadden verstaan wat ze over ons gezegd hadden.

Zaterdag 06-08-11:

De laatste dag. We wilden nog naar Kandy om wat te shoppen. Na het shoppen zijn we nog even naar het weeshuis geweest. Die meiden waren weer ontzettend enthousiast. Ze wilden eigenlijk niet dat we niet meer terugkwamen, maar ja, ook aan onze vakantie komt een eind.

Daarna zijn we bij Daya onze gids, thuis op bezoek geweest en hebben wij zijn vrouw en dochter leren kennen. Dat was echt leuk.

Ook vandaag wilden we nog even naar de Perahera kijken, want we hoefden pas om 22.00 uur aan te rijden naar het vliegveld. Dus om 22.00 werden we weer netjes door Palite opgehaald om naar het vliegveld te rijden. Eigenlijk was dit een rit van 3 uur, maar Palite scheurde zo hard dat we na zo'n 2 uur al bij het vliegveld stonden. Dus weer Inchecken en weer terug naar huis.

Zo'n 11 uur vliegen en een tussenstop in Doha en toen waren we weer in Brussel.

Het zit er weer op. Helaas. 4 weken zijn echt omgevlogen.

We zullen weer moeten wennen aan het regenweer in Holland.

Bedankt allemaal voor het lezen van onze verhalen en voor de leuke reacties. Ook wij hebben hiervan genoten.

Nog een paar nachten...........

Dinsdag 02-08-11:

Vandaag maar weer eens vroeg opgestaan, want we moesten al om 7.20 uur vliegen naar de Malediven. De eigenaar van ons hotel had voor ons een chauffeur geregeld en we vertrokken om 5.00 uur.

Maar een uurtje vliegen en toen stonden we al op de airport van Male. Een sombere bedoeling, terwijl we hier toch eigenlijk al wat meer van verwacht hadden. Na even gewacht te hebben gingen we naar onze speedboot, die ons naar 'ons' eiland zou brengen. Dit was zo'n 45 minuten varen, en dan bedoel ik niet zachtjes door het water varen maar met een hele snelle vaart door de golven. We moesten ook allemaal een zwemvest aan en in onze stoelen blijven zitten. Het leken wel vliegtuigstoelen en toen de speedboot vertrok, wisten we ook wel waarom dit moest. Aangekomen op het eiland waar ons hotel op gevestigd is, keken we onze ogen uit. Als je nooit op de Malediven bent geweest, kun je je het nauwelijks voorstellen hoe het is. Het water van de zee is turquoise blauw en het strand is echt spierwit. De beachvilla's zijn prachtig en van alle gemakken voorzien. Zo ging Meggy meteen verse jus d'orange maken, want je krijgt elke dag nieuwe sinaasappels die je dan zelf mag persen. Echt aan alles is gedacht in deze villa, zoals voor ieder badslippers, een badjas, een paraplu voor als het ooit mocht regenen, een manicureset, zwemhanddoek, een ipod-oplaadstation, een shaker, een sinaasappelpers, echt alles was er aanwezig. Maar wat wij het allermooiste vonden was de badkamer, deze is gedeeltelijk binnen en gedeeltelijk buiten. Je kunt binnen naar het toilet maar douchen kun je buiten en binnen. Omdat de temperatuur hier altijd goed is, is dit echt fantastisch.

Vanmiddag hadden we dus maar extra genoten van alle luxe en van het heerlijke zeewater, het zachte zand op het strand en het prachtige zwembad. Natuurlijk is de temperatuur van het zwembadwater en van het zeewater heerlijk. Dus de enige zorg is, dat we niet verbranden. Maar ook zelfs daar is hier aan gedacht. De zonnebrand (factor 30+) staat voor iedereen klaar. Op het strand staan overal hele aparte ligbedjes en zitzakken. Dus genieten doen we zeker.

Woensdag 03-08-11:

Een heerlijk relax dagje gehad. Genoten van het zwembad en natuurlijk van de zee. De temperatuur van de zee en van het zwembad zal rond de 29 graden zijn, dus koud kregen we het echt niet. Er was wat sluimerbewolking, maar voor onze witte huid is dat alleen maar goed, verbranden we tenminste niet zo snel.

Donderdag 04-08-11:

Voor de middag weer gerelaxt. Je kunt wel merken dat je na zo'n rondreis behoorlijk moe bent, maar daar zijn de Malediven echt de geschikte plek voor.

Toch kregen we weer de kriebels om iets te gaan doen, dus 's middags met de boot mee naar een rif in de Indische Oceaan om te gaan snorkelen. Dat was echt prachtig, je ziet echt allerlei kleuren vissen, prachtig koraal, zeeslakken en als je geluk had een zeeschildpad (welke net voor onze neus de diepte in dook).

Hierna hebben we heerlijk op het strand gezeten, om de zonsondergang te zien. Helaas was het weer een beetje bewolkt, zodat we de zon niet in de zee zagen zakken. Bewolkt weer is normaal deze tijd van het jaar, omdat het eigenlijk regenseizoen is. Dat merkten we 's avonds na het diner, toen we terug liepen naar ons huisje, vielen er een paar spetjes regen.

Vrijdag 05-08-11:

Weer vroeg op, want om 5.30 uur werd onze bagage opgehaald en naar de boot gebracht. Wij zelf hoefden pas om 6.30 uur bij de boot te zijn. Met deze speedboot weer zo'n 45 minuten gevaren en we waren alweer op het vliegveld.

Na ruim een uur vliegen konden we onze horloges weer een half uur vooruit zetten, want de tijd in Sri Lanka scheelt een half uur met de tijd van de Malediven. Op het vliegveld was het erg rustig en toen we onze bagage hadden verzameld, kwamen er 2 medewerkers van het vliegveld en zij vroegen of wij konden bewijzen, dat de bagage echt van ons was. Ja, we hadden in Male wel van die kaartjes gehad en natuurlijk hadden we deze niet weggegooid, maar waar waren die nu. Toen we onze naam hadden gezegd, was het al voldoende en mochten we de bagage meenemen.

Bij de uitgang stond Palite, onze chauffeur al te wachten, dus we konden weer in het busje voor een 3 uur durende reis naar Kandy.

In Kandy aangekomen, waren we niet erg tevreden met onze kamer, het plafond was erg laag en op het terras buiten konden we niet eens rechtop staan. Dus ging Rianne naar de receptie om een andere kamer te vragen. Wie niet waagt, wie niet wint. In eerste instantie werd gezegd dat alles vol zat, maar omdat wij al in januari de kamers geboekt hadden, vonden we toch wel dat wij 'recht hadden op' een betere kamer. Dus wij weer verhuizen van kamer, waar we gelukkig wel een hoog plafond hadden. (Ja, ze zijn hier niet gewend dat mensen zo lang zijn, want hier zijn ze minstens een hoofd kleiner dan ons).

Klaar voor de Malediven.

Donderdag 28-07-11

We verbleven 2 nachten in hetzelfde hotel, namelijk Anushka River Inn.

Het personeel was hier zo ontzettend vriendelijk. Ze deden alles voor je.

Wilden we even op internet, dan ging de receptioniste gewoon aan de kant en konden wij zo lang we wilden gebruik maken van haar computer. Toen Ilvy buikpijn had, kwamen ze meteen met een drankje aan, zodat haar buikpijn verdween. Zo'n vriendelijke mensen, echt geweldig.

's Morgens hadden we een boottochtje op de rivier, waar we ook in een mangrovebos voeren. Dat was prachtig om te zien. Je ziet dan ook soms een varaan in het water. Hierna hebben we in zee gezwommen. Zo ver je kon kijken waren er misschien nog 5 mensen meer op het strand en in de zee. En dan tel ik de handelaren niet mee, want die stonden er ook meteen een paar. Ze proberen je echt vanalles te verkopen. De zee was hier echt heerlijk, heel zacht zand en helemaal geen koud water.

Na het zwemmen zouden we wel eens even gaan shoppen. Maar omdat dit een toeristisch gebied is, bleef iedereen je lastigvallen. Wij hadden aan 1 persoon gevraagd waar een ATM (bank) was en het leek wel of in een keer iedereen wist, dat wij die zochten. We werden aan alle kanten achtervolgd en zelfs een beetje omsingeld. We werden er echt doodziek van, dus van winkelen is weinig gekomen en we zijn vlug een tuk-tuk in gevlucht terug naar het hotel.

Hier konden we op het terras aan de rivier heerlijk rustig zitten.

Vrijdag 29-07-11

We vertrokken vanaf dit hotel rond 9.00 uur en zouden doorrijden naar Colombo, om deze stad te gaan bezichtigen. In Colombo keken we onze ogen uit. Alleen het verkeer hier al, was de moeite waard om naar te kijken. Alles kan, iedereen en alles gaat door elkaar, van handkar tot bus, van scooter tot vrachtwagen, van tuk-tuk tot auto. En alles is echt volgeladen. Op een brommer zit vaak een heel gezin van 3 tot 4 personen en wat hier allemaal op een fiets meegenomen wordt, dat kun je niet bedenken. We hebben er al gezien die met hun fiets een kast meenamen, eentje met een heel ledikant, een brommer met een bureaustoel en natuurlijk alles wat ze kunnen verkopen vervoeren ze met hun fiets, brommer of tuk-tuk.

We hebben diverse oude gebouwen bekeken, zoals het oudste hotel van Colombo. Na diverse bezichtigingen reden we door naar ons hotel in Negombo.

Aangekomen in Negombo hadden we een klein hotel, waar volgens ons niemand anders verbleef. Het zwembad zat midden in het hotel en je had het idee, dat als je aan het zwemmen was, dat je dan midden in een restaurant aan het zwemmen was. Natuurlijk waren wij weer als enige aan het zwemmen.

Op zich was dit hotel heel goed, maar omdat wij er helemaal alleen waren, vonden wij dit niet zo leuk om hier een aantal nachten te verblijven.

Zaterdag 30-07-11

Omdat we in een heel erg rustig hotel zaten en Ilvy en Meggy graag wat meer mensen om zich heen wilden hebben, hadden we besloten om naar een ander hotel te gaan. Daya onze gids had dit geregeld, want dit hotel zou erg veel op Hotel Dolphin lijken, waar wij aan het begin van deze vakantie verbleven.

Bij het nieuwe hotel aangekomen, bleek dat dit toch niet echt was wat wij zochten. Poepie chic, een super prachtige nieuwe kamer, met een badkamer waar je thuis jaloers op zou zijn. Erg ruim opgezet, dus je moest heel erg ver lopen naar het strand en naar het zwembad. Maar het ergste van alles was, toen we gingen lunchen, dat constant je stoel naar voren en naar achteren geschoven werd als je ging zitten of als je opstond. Ook je servet werd telkens anders neergelegd. Er stonden wel 7-8 obers om je heen. Nou dus dit was echt niks voor ons. We voelden ons echt opgelaten. Dus wij besloten om terug te gaan naar het hotel waar we de afgelopen nacht waren verbleven. Onze gids en chauffeur waren nauwelijks vertrokken en wij vertrokken ook al weer. Maar het liep toch weer anders. De taxichauffeur die ons hier heen zou brengen, ging toch nog even proberen bij Hotel Dolphin, maar dit zat echt helemaal vol. Dus stelde hij voor om in een Guesthouse te verblijven dicht bij Dolphin, zodat we wel bij Dolphin zouden kunnen zwemmen, eten e.d. (behalve het slapen dan).

Nou die mensen liepen de benen onder hun kont uit, overal werden schone kleedjes neergelegd, verse bloemetjes, schone lakens, schone handdoeken.

Hier voelden we ons veel beter op onze plek. Achteraf moeten wel lachen, dat we een superchic hotel hebben verruild voor een guesthouse, maar we waren het er wel alle 4 over eens, dat dit veel beter bij ons past.

Zondag 31-07-11:

Raymond en Meggy gingen met de chauffeur van de eigenaar van ons guesthouse met zijn sportwagen naar het dorp Negombo om een surfplankje te halen voor Meggy. Op een gegeven moment sloeg de auto de hele tijd af en aangezien ze bij een winkeltje stonden, kon de chauffeur met veel moeite naar een afgelegen straatje rijden en daar gaf hij ontzettend veel gas, omdat hij dacht dat de benzineleiding verstopt zat. De rook kwam onder de motorkap vandaan en Raymond en Meggy sprongen vlug uit de auto. De sportauto zou gerepareerd worden op een plek recht voor een zaak die doodskisten maakt, dus dit was best een raar idee. De eigenaar kwam met een andere chauffeur met een busje Raymond en Meggy weer ophalen.

Verder hebben we de dag lekker ontspannen doorgebracht aan zee en in het zwembad.

Maandag 01-08-11:

Vanmorgen al om 6.45 uur opgestaan, want we wilden met de fiets naar een vissersplaatsje gaan, waar geen toeristen komen. We hadden een gids meegekregen en een stel oude fietsen waarop we konden gaan.

Eerst zagen we dat er op zilvervis gevist was. Ze vingen ongeveer 75 kg vis per keer en deze bracht dan 100 rupee (€0,70) per kilo op. Ook zagen we dat de vis verhandeld werd. Het stonk er behoorlijk en er lag echt allerlei vis, van zwaardvis tot haai en zelfs ook visseneieren. De fietstocht was prachtig, kinderen riepen vaak bon-bon, daarom hadden we een zak snoepjes gekocht en konden we deze uitdelen, waarvoor ze erg dankbaar waren. Op de terugweg kwamen we langs een school, waar we even binnen mochten kijken. De hoogste klassen (jongens) zongen een liedje voor ons (the rivers of Babylon). Ik geloof niet dat jongens van een jaar of 14-16 in Nederland een heel lied zouden gaan staan zingen, maar zij deden dat gewoon (en dan nog niet eens de korte versie, maar echt helemaal). Tijdens zo'n fietstocht zie je diverse krotten van huizen, maar ook prachtige huizen. Vaak zijn de eigenaren van deze prachtige huizen, mensen die in Italië gaan werken, want alleen dan kunnen ze echt meer verdienen dan hier in Sri Lanka.

Na deze fietstocht zijn we lekker gaan zwemmen bij Hotel Dolphin. In zee zwemmen was erg gevaarlijk. De rode vlag hing uit en volgens Raymond was dat alleen maar omdat het een beetje waaide. Nou daar kwam hij wel achter, golven die zo'n 25 meter het strand op kwamen en die je, als je niet uitkeek, mee terug de zee in sleurden. Dus wij bleven maar op het veilige gedeelte.

We wilden nog even naar de stad Negombo en daar hebben we onze ogen wederom uitgekeken. Bij de spoorwegovergang kwam er een trein aan. Hier staat dan niet iedereen keurig in een rij te wachten, nee hoor. Alles wat vooraan kan staan, staat ook vooraan, dus brommers, fietsers, voetgangers, tuk-tuks, motors enz. Zodra de trein voorbij was, racete iedereen weg. Het was zo'n chaos, wel mooi om te zien, maar het leek wel of iedereen als eerste aan de andere kant van het spoor moest komen.

Nu zijn we weer aan het inpakken van vannacht is het al weer vroeg op om ons vliegtuig te halen.

Foto's volgen een andere keer.

Heerlijk in de zon, langs het water.

Vrijdag 22-07-11:

Eerst gingen we naar een kleuterschool. Echt geweldig was het. Al die kleine kindjes in schooluniformpjes. Ze zongen ook nog een liedje voor ons.

De directeur had later tegen onze gids gezegd dat Ilvy hier wel een jaar mocht komen werken. Dus wie weet, wat de toekomst brengt. Ilvy zou dat wel geweldig vinden, maar eerst maar eens het diploma halen en iets beter Engels leren, haha.

Onze meiden hadden gezegd dat ze wel eens een echte sari wilden passen en dat mocht bij de dochter van onze gids thuis. Super leuk, alleen moest de sari voor Ilvy helemaal groter gemaakt worden. Ze zijn hier zo superdun, echt niet te geloven. Zelfs toen het hesje groter was gemaakt, was het nog te strak bij Ilvy. Voor de begrippen hier is Ilvy te dik, haha.

Ilvy en Meggy mochten de sari passen met de bijbehorende sieraden, soms wel familiestukken van meer dan 100 jaar oud en heel kostbaar, die speciaal voor ons uit de kluis gehaald werden.

Na dit bezoek hebben we een GEM fabriek bezocht. Dit zijn echte edelstenen en je snapt wel, dan zijn we net kraaien, dus weer het een en ander gekocht.

Maar het topstuk van deze dag, was toch wel het bezoek aan een weeshuis in Kandy. Eerst waren de meiden een beetje verlegen, maar op een gegeven moment kwamen ze helemaal los. De naam Ilvy konden ze goed onthouden, want een meisje in het weeshuis heette Silvy. En Meggy is hier ook een bijzondere naam, want Meggy is het merk van noodles, dus iedereen zegt gelijk haha Meggy noodles.

We hadden besloten te vragen wat ze nog nodig hadden en een deel daarvan te gaan kopen en naar hun te brengen.

Dit bezoek aan het weeshuis was echt super leuk, nog leuker dan we hadden verwacht.

Zaterdag 23-07-11:

Vandaag zijn we begonnen in een fabriekje waar batiks wordt gemaakt.

Het duurt ongeveer een week voordat er een batik kleed klaar is, dus geen wonder dat echte batiks behoorlijk duur zijn.

Daarna zijn we doorgereden naar de Botanische tuinen van Kandy. Dit is een tuin met allerlei oude bomen, diverse andere planten, welke bij ons als kamerplant groeien en we hebben ook heel veel vleermuizen gezien. Bah, wat zijn dit enge beesten en wat een herrie kunnen die maken.

Vanmiddag wilden we vrij zijn om te gaan shoppen. We hebben diverse dingen gekocht voor het weeshuis. Zoals diverse verbandmiddelen, dettol, blue (dit is om witte was witter te krijgen en omdat de schooluniformen allemaal wit zijn, hebben ze hieraan veel behoefte). Tevens hebben we wat knutselspullen gekocht, wat ze nog konden gebruiken, zoals gekleurd papier, schaartjes, waskrijt, gelpennen en ook nog haarspulletjes. Met de tuk-tuk weer terug naar het hotel was een spannende rit, omdat ons hotel bovenop een berg staat met een erg steile weg er naar toe. En als die weg nu een beetje behoorlijk was, maar nee het is een en al gaten en kuilen. Het was telkens de vraag of het wel lukte op de weg naar boven te komen. Maar we hebben het weer overleefd.

’s Avonds zijn we terug naar het weeshuis gegaan, maar ze zagen ons niet aankomen. Pas toen we de deur open deden zagen ze ons en kwamen ze roepend en schreeuwend van blijdschap op ons af gerend. Het was heel leuk om weer terug te zijn. We hebben veel foto’s gemaakt en met de kinderen gepraat. Ook werd er gezongen, dit was heel gezellig.

Zondag 24-07-11:

Vandaag vroeg opgestaan, omdat we de trein moesten halen. In Nederland zou het niet erg zijn als je een trein mist, dan neem je gewoon de eerst volgende, maar hier in Sri Lanka komen er totaal maar 2 treinen op de hele dag die dezelfde route rijden. Toen we bij het treinstation waren aangekomen, waren we ongeveer drie kwartier te vroeg. We wilden alvast treinkaartjes kopen, maar dat kon nog niet omdat de trein te ver weg was en ze wisten nog niet zeker of de trein wel kwam. De trein was een heel oude roestige trein. Toen de trein aan kwam en nog amper stil stond, sprongen onze chauffeur en gids snel de trein in om voor ons plaatsen te reserveren. Gelukkig konden we allemaal zitten, want we moesten ongeveer 3,5 uur in de trein zitten. Om de twee minuten kwam er iemand in de trein om iets te verkopen, geen lekkere broodjes, maar van die stinkbroodjes met ui, bah. Ook verkochten ze, fruit in plastic zakjes, nootjes, koffie, thee, snoepgoed, bananen en nog veel meer. Eerst kochten we niets, omdat het er allemaal niet zo lekker uit zag. Op het laatst kochten we toch pinda’s in een zelf gevouwen, van krant gemaakt zakje voor 20 rupee (15 eurocent). Ze bleken wel erg lekker dus wilden we nog meer kopen, maar dan zul je net zien, komen ze niet meer. Eenmaal aangekomen in de hoogst gelegen stad van Sri Lanka, Nuwara Elya. Het regende heel hard en we verlangden meteen terug naar het vorige stadje, waar het lekker weer was. Maar toch gingen we naar dit stadje, omdat het bekend staat om zijn theeplantages en World’s End. Dit is een rots die 900 meter steil naar beneden loopt, waardoor het lijkt dat je aan het einde van de wereld bent.

Maandag 25-07-11

We hadden besloten om niet naar World’s End te gaan, omdat we niet in het goede seizoen hier zijn en dan waarschijnlijk zo’n 3 tot 4 uur moesten lopen, klimmen, klauteren, enz. om boven te komen. Achteraf was dit een goede keuze, want het regende en daardoor zou je boven toch niks kunnen zien.

De regen en kou waren we snel beu, dus vlug inpakken en door naar het zuiden. Dat viel nog niet mee, want de enige weg naar het zuiden lag overal open, omdat ze met wegwerkzaamheden bezig waren. Tenminste dat dachten wij, overal staan mannen met badslippers en sommige met een gele helm, maar volgens ons werd er niet veel uitgevoerd. De hele weg naar het zuiden was erg slecht en zodoende konden we niet echt doorrijden.

Eenmaal aangekomen bij ons volgende hotel, hadden we nog lekker tijd om wat te zwemmen, want hier was het weer heerlijk warm weer.

Dinsdag 26-07-11:
“Lekker” vroeg op, al om 4.30 uur. Want we gingen op jeepsafari in het mooiste natuurgebied van Sri Lanka: Yala Park. Om 6.00 uur werd het licht en dan zouden de dieren ook ontwaken. Dus dit was de beste gelegenheid om te gaan, zodat we de meeste dieren zouden kunnen zien.

Onze verwachtingen waren dat we ook veel olifanten zouden zien, maar helaas, deze waren verstoppertje aan het spelen. Wel hadden we het geluk om een luipaard te zien, wel op een afstand, maar dat liever dan van dichtbij. Want 3 weken geleden is er een vrouw nog doodgebeten in dat park door een luipaard.

Toch vonden we het erg jammer dat we hier geen olifanten gezien hadden, wel een hele hoop andere dieren, zoals krokodillen, monsoons, apen, buffels, herten en allerlei mooie vogelsoorten.

Na de jeepsafari hadden we nog even tijd om te gaan zwemmen, en hierna zijn we weer verder gegaan met het busje richting Galle.

Onderweg zijn we gestopt bij Blowhole. Hier wordt het zeewater wel 20 meter de lucht in gespoten (zie foto). Ook zijn we naar de vuurtoren op het zuidelijkste deel van Sri Lanka geweest. Ilvy en Meggy hadden de vuurtoren beklommen en hier was een prachtig uitzicht. De vuurtoren was wel 50 meter hoog en ze moesten 222 traptreden omhoog. Tussen deze plaats en Antartica ligt alleen maar oceaan, dus dit was voor ons een beetje het einde van de wereld, haha.

Woensdag 27-07-11:

Lekker uitgeslapen deze keer. We gingen veel in het stadje Galle bekijken, zoals een mooie Japanse stupa, het oudste hotel in Portugese stijl (nu is Meggy erachter dat Portugees háár stijl is), het Nederlandse fort, de gereformeerde Nederlandse kerk en nog veel meer. We hebben een bezoekje aan een kinderdagopvang mogen brengen, dat was heel leuk, want we mochten ook een klein tekeningetje op de muur als herinnering achterlaten. Toen mochten we een kijkje nemen in een kaneelfabriekje en in een Moonstone-mijn. De arbeidsomstandigheden zijn daar erg slecht. Natuurlijk probeerden ze aan het eind van de rondleiding ons weer iets te verkopen, maar helaas lukte dat deze keer niet. Ook hebben we een maskerwerkplaats mogen bekijken. Onderweg naar de volgende bestemming kwamen we langs vele restanten van huizen die zijn vernield door de tsunami in 2004. De bewoners van destijds zijn allemaal overleden en daardoor worden de huizen niet meer opgebouwd. Dit was erg indrukwekkend. Dit gebied was echt een van de ergst getroffen gebieden van Sri Lanka. De trein met 1500 mensen, welke is meegesleurd door de tsunami zou nog als herinnering hier staan, maar deze blijkt toch naar Colombo vervoerd te zijn.

Na deze indrukwekkende rit gingen we nog even naar een schildpaddenfarm kijken. De eigenaar kocht alle schildpadeieren op voor 10 rupees en als ze uitkwamen, plaatste hij de kleine schildpadjes na 3 dagen weer terug in de zee. Slechts 10 % overleeft. ’s Nachts komen de volwassen schildpadden op het strand om eieren te leggen, maar of we die te zien krijgen, dat is nog een vraagteken.

PS. foto's volgen later, want internet werkt niet mee!

Geen wifi, toch met veel snoeren internet geregeld.

Maandag 18-07-11
Meggy's verjaardag. Daarom hadden we een taart besteld, maar bij de receptie was het niet goed doorgegeven, dus moest er alsnog iemand naar de bakker om de verjaardagstaart te halen.
Samen met onze gids Daya en onze chauffeur Palite hebben we de taart gegeten. Daarna weer de bus in naar de plek waar we olifant hebben gereden.
Dat was echt superleuk. Toen Ilvy voor op zijn nek zat, liet de begeleider de olifant water uit een meer over Ilvy heen sproeien, en niet een keer, maar zelfs drie keer. Ze was echt kleddernat!
Na de olifantentocht reden we weer verder. Onderweg zijn we nog even gestopt om naar een flinke leguaansoort te kijken, die aan de kant van een heel klein riviertje zat. Bah, wat zijn dat vieze beesten. Toen we verder wilden rijden, hoorden we iets aan onze bus en ja hoor we hadden bandenpech. Dat was natuurlijk ook niet gek, als je ziet waar we overal met dat busje zijn geweest, en hoe slecht het wegdek overal is. Dus de chauffeur en de gids hebben de band verwisseld en intussen zijn wij bij een houtsnijwerkplaats gaan kijken, en natuurlijk is daar weer wat aan onze vingers blijven hangen.
Daarna zijn we aangekomen in ons volgende hotel, echt superchic, vaak een beetje TE. De ober wilde onze stoelen aanschuiven, maar wij zaten al. Als we ons glas leeg hadden, kwam de ober de rest van de cola in het glas gieten, ook legde hij de vork en het mes van het volgende gerecht weer klaar, dan kwam hij weer met een doekje 2 rijstkorrels opruimen die Ilvy geknoeid had. Echt een beetje overdreven gedoe. Een zanger met gitaar en een man met trommel kwamen een lied zingen wat eindigde als Happy Birthday. Dat was wel grappig, maar we kwamen niet meer van hun af, ze bleven maar liedjes zingen. En wij konden met goed fatsoen geen dessert gaan halen.

Meggy: Iedereen super bedankt voor de felicitaties! Ik heb echt een super verjaardag gehad in Sri Lanka!

Dinsdag 19-07-11
We beginnen vandaag met erg veel geschiedenis. In Poloranuwa is veel archeologie te zien en dat hebben we voor de middag ook gedaan.Tijdens de lunch in het oudste resthouse van Sri Lanka mochten we ook nog even de 'Queen's room' zien. Echt een prachtige kamer met eigen terras aan het grootste meer van Sri Lanka. Deze kamer was nog niet eens zo duur, maar 200 dollar per nacht. Wij hadden wel een hoger prijskaartje verwacht.
Er was nog veel meer in Polonaruwa te zien, maar daar hadden we niet zo'n zin meer in, dus gingen we op weg naar Sigiriya/Dambulla. Onderweg zagen we zo'n 20 wilde olifanten in een natuurreservaat staan. Er stak er zelfs eentje recht voor ons busje over. Dat waren olifanten die in het wild leefden. Er zijn nog steeds zo'n 2000 wilde olifanten in Sri Lanka en zo'n beest blijft gewoon machtig mooi om te zien.
's Middags hebben we een heerlijke massage gehad in een Ayurveda kliniek.
Alles is gebaseerd op kruiden uit de natuur en dat hebben we gemerkt ook.
De olie die voor de massage was gebruikt konden we met douchen gewoon niet uit onze haren gewassen krijgen. Bij aankomst in ons hotel konden we nog lekker even genieten van het zwembad.

Woensdag 20-07-11
We hadden afgesproken met onze gids Daya dat we om 8.30 uur zouden vertrekken om de Leeuwenrots in Sigiriya te gaan beklimmen. Dan zou het nog niet zo warm zijn. Gelukkig stond er erg veel wind, waardoor het niet zo warm aanvoelde. De 1200 treden hadden we dus zo omhoog gelopen. Alleen Rianne vond dat sommige stukken wel erg eng waren. Dat waren ijzeren trappen die leken te zweven naast de rots. Maar we hebben het allemaal gehaald.
Daarna zijn we naar de grottempel in Dambulla geweest, waar zo'n 150 prachtige boeddha-beelden stonden. Naar deze rots zou eigenlijk weer een hele klim zijn, maar onze chauffeur had ons mooi halverwege via een of ander weggetje afgezet.
Op weg naar Kandy kwamen wij langs een tuin met 'herbs en spices', waar we uitleg kregen over diverse specerijen en medicamenten, de herkomst ervan en hoe ze gemaakt werden. Hier werden we gemasseerd door 4 leerling-masseurs. Uiteraard wordt er dan weer een fooi van je verwacht. Nu was dat helemaal niet erg, maar op sommige plaatsen vraag je nergens naar en willen ze toch een fooi hebben. En het ergste is, dat ze het vaak ook nog niet eens genoeg vinden, en dat meteen aan je duidelijk maken ('Too small', wordt er dan meteen gezegd.
Dat is soms best wel irritant.
In Kandy was het best moeilijk een hotel te vinden. De eerste 3 hotels waren volgeboekt (waarschijnlijk al in verband met de komende Perahera) en dus kwamen we in een best chic hotel terecht. Alleen de mooiste kamers waren al verhuurd. Maar ja, een kleinere kamer is ook goed. We hebben tenminste wel hetzelfde eten en hetzelfde zwembad. Alleen maar 1 werkend stopcontact op de kamer is wel vervelend, voor alle apparatuur die we telkens op moeten laden. Dus wordt de telefoon van Raymond en van Rianne als laatste opgeladen (dus niet, want dat lukt niet met 1 stopcontact). Tijdens het diner kwam er een bandje met 4 personen life muziek spelen aan onze tafel. Wel grappig die Sri-Lankaanse muziek. Na wat geborreld te hebben met andere Nederlanders, waren we uiteindelijk bekaf naar bed gegaan.

Donderdag 21-07-11
Na het ontbijt wilden we graag naar het olifantenweeshuis in Pinawela. Daar waren we mooi op tijd om te zien, hoe de olifanten in bad gingen in de rivier.

Er was een olifant die op een landmijn had gestaan en zodoende een deel van haar voorpoot miste. Na het badderen zouden de baby olifantjes gevoerd worden met de fles, maar daar moesten we even op wachten. In de tussentijd zagen we dat er in het hotel bij het olifantenweeshuis een bruiloft werd gevierd en Daya vroeg of wij even binnen mochten kijken. Iedereen was prachtig verkleed, en niet alleen de bruid en bruidegom, maar ook alle gasten. Wij mochten met de bruid en bruidegom op de foto (er werden zelfs door hun fotograaf en nog door iemand anders foto's van ons met het bruidspaar gemaakt, grappig he).

Op de terugweg naar ons hotel reden we langs een theefabriek, waar we konden zien hoe de theeblaadjes binnen een dag van het land in de theeverpakking terecht kwamen. Er waren alleen maar vrouwen aan het werk en we wilden graag weten wat deze vrouwen verdienden. Ze krijgen op een dag van 8 uur werken, 750 rupees, dit is ca. € 5,--. Toch merken wij als toerist niet dat alles zo goedkoop is, want als je ergens naar toe wilt, moet je als toerist behoorlijke entreeprijzen betalen. En dan wordt er ook nog op veel plaatsen tipgeld gevraagd.

Na terugkomst in het hotel hadden we inmiddels een andere kamer gekregen, want de kamer waar we zaten, waren niet echt groot en er was maar 1 stopcontact op beide kamers wat werkte. En dat is voor ons echt een probleem, want we hebben vanalles wat elke dag opgeladen moet worden. En met maar 1 werkend stopcontact is het dan alleen maar het fototoestel wat er wordt opgeladen. Daya onze gids had er voor gezorgd dat wij andere kamers kregen en onze bagage was al netjes op de andere kamers gezet. Heerlijk dat je nergens met je bagage hoeft te sjouwen. Dat wordt echt overal voor je gedaan.

Tegen de avond zijn we naar een echte Sri-Lankaanse dansshow geweest, waar verschillende dansen werden uitgevoerd en later was er ook iemand die over hete kolen liep. Na de Kandy Dancers gingen we nog 'even' naar de tempel van de tand. In deze tempel wordt een tand van Boeddha bewaard en dit is de heiligste plaats voor alle boeddhisten van heel Sri Lanka.

Vandaag hadden we dus weer een lekker vol programma, maar de komende dagen zullen we nog steeds in Kandy verblijven omdat daar zo ontzettend veel te zien en te doen is.

Yes, Wi-Fi beschikbaar!

Donderdag 14-07-2011
Vandaag zijn we met tuc tuc's naar een vismarket geweest. Hier hebben we een rondleiding gehad. Het stonk er enorm en je zag hoe de mensen de vissen schoon deden maken en verhandelden. Er was ontzettend veel vis en daarom was de prijs ook erg laag. We kregen de vissershaven ook te zien. De vissers visten met kano's met een zijstuk eraan en een vierkant zijl, genoemd Oruva.
Hierna gingen we weer verder naar een katholieke kerk en hindoestaanse kerk die we mochten bezichtigen. Daarna hebben we heerlijk gerelaxed aan het zwembad en zijn we nog even naar het strand geweest.
We hebben Daya leren kennen en die neemt ons overal mee naartoe met zijn chauffeur. Daya is onze gids.

Vrijdag 15-07-2011
Vanochtend hebben we met Daya afgesproken, om onze rondreis echt te beginnen. We gingen eerst met een privé busje naar ‘Dutch Village'.
Het is een bejaarden verzorgingstehuis. We kregen eerst een filmpje te zien van de oprichter van Dutch Village: Herman Steur. Daarna kregen we een rondleiding van een zuster die er werkte. Alle bejaarden waren ook zo lief tegen je, ze zeiden allerlei dingen in het Singalees en zwaaiden en lachten naar je.
Alle huisjes waren in Amsterdamse en Nederlandse stijl. Na de rondleiding gingen we weer verder met het busje naar Polgahawela waar we heerlijk gegeten hebben. Hierna reden we weer verder naar een hele grote Boeddha, die op de berg stond. In de Boeddha was een tempel bevestigd (zie foto). Hierna hebben we weer een aantal uren gereden en zijn we rond 19.00 uur aangekomen bij ons overnachtigshotel. Hier hebben we gegeten en geslapen.

Zaterdag 16-07-2011
Vandaag hebben we een cultureel dagje, met bezoeken aan diverse stupa's, tempels en boeddha's in Anuradapura. Dit is de meest noordelijkste stad welke wij gaan bezoeken. Bij de tempels waren wij de bezienswaardigheid voor veel Singalezen. We leken wel beroemdheden, want wij waren de enige blanken, dus we vielen erg op. 3 Singalese meisjes zochten contact met Ilvy en Meggy en wilden met hun praten. Maar toen Meggy en Ilvy vroegen of ze Facebook of een e-mailadres hadden, wisten ze niet waar Meggy en Ilvy het over hadden. Ze wilden wel graag met Ilvy en Meggy op de foto (zie foto). Er was een uitstapje van een basisschool en de kinderen stonden met hun rug naar Boeddha steeds naar ons te kijken, maar niet alleen de kinderen en ook de ouders staarden ons aan. Alle Singalesen zijn erg vriendelijk, ze lachen altijd naar je. Na de lunch gingen we weer richting zee, maar dan aan de oostkust van Sri Lanka. Onderweg zagen we heel veel soldaten staan met geweren, dit is ook niet gek, want de oorlog is hier nog maar 2 jaar voorbij. We zagen onderweg veel krotten, veel onafgemaakte huizen, die door de oorlog waren verwoest. We hebben de snelste weg genomen, maar dit was een ontzettend slechte weg, waar we nauwelijks 50 km. per uur konden rijden. Als hier langs de weg staat A12, dan betekent dat, dat die een hobbelweg is met gaten, waarop je alle verkeer tegen kunt komen, zoals vrachtauto's, bussen, tuk-tuks, auto's, brommers, voetgangers, fietsers, maar ook honden, katten, apen, koeien, stieren, geiten en zelfs een slang. Het eerste hotel waar we aankwamen, had geen warm water en wij wilden dat wel graag. Dus gingen we naar een ander hotel, wat prachtig aan het strand is gelegen. Het diner hebben we op het strand, met onze voeten in het zand gegeten en 1 van onze hotelkamers kijkt uit op zee en ligt 10 meter van de zee af. Het is gewoon een paradijsje. Het lijkt wel of we op Hawaii zitten, want er is ook Hawaiiaanse muziek.

Eindelijk Wi-Fi

Maandag 11-07-2011

Eindelijk was het zover. We vertrokken naar Sri Lanka. Ruim op tijd waren we op het vliegveld van Brussel aangekomen.

Het vliegtuig waar we als eerste in moesten, was heel luxe. We hadden ieder een scherm en eigen afstandsbediening, die je zelfs ook als telefoon kon gebruiken. Op het TV scherm kon je spelletjes doen, TV series kijken, films kijken of gewoon muziek luisteren. Dus we hadden ons goed vermaakt.

We moesten ongeveer 7 uur naar Doha vliegen, waar we over moesten stappen.

Rianne dacht dat we snel moesten doen, omdat we ‘maar' 50 minuten zouden hebben. Maar in Doha waren we nu al een half uur eerder aangekomen dan gepland.

Aan onze koffers hadden ze een label gehangen met daarop ‘rapid transfer'. Nu moesten wij nog zorgen dat we op tijd zouden zijn, maar volgens de grondstewardess in Brussel hoefden we alleen maar de oranje pijlen te volgen.

Toen we uit het vliegtuig kwamen, kwam er een enorme warme lucht op ons af. Gelukkig waren we mooi op tijd, hadden we tenminste wat meer tijd om naar de volgende gate te komen, want die tijd zou anders erg krap zijn.

Na heel even wachten konden we al aan boord van een nog luxer vliegtuig.

Toen we binnen kwamen in het vliegtuig, kwam er overal rook uit. Wij dachten, oh wat is dit. Maar dit bleek de airco te zijn, die verkoelende lucht het vliegtuig in blies. Ook hier konden we films, series etc. kijken.

Dinsdag 12-07-2011

Om 5.15 uur Nederlandse tijd waren we in Colombo geland. In Colombo was het 32 graden en 8.45 uur in de morgen.

Toen Raymond de taxi in wilde gaan, ging hij bijna aan de verkeerde kant van de auto zitten (rechtsvoor). Dat kwam omdat ze in Sri Lanka links van de weg rijden.

Aangekomen in het hotel kregen we een welkomstdrankje en konden we naar onze kamer. We hebben vandaag lekker gerelaxt en aan het zwembad gelegen. Het weer was vandaag bewolkt met heel veel wind. De zee was ook erg wild en waren er hoge golven. Verder hebben we het rustig aangedaan, dus kortom een relax dagje.

Woensdag 13-07-2011
Vandaag hebben we even genoten bij het zwembad en toen zagen we schilders een steiger bouwen. Hoofddeksel niet over de datum, echt werkschoeisel, en op elkaar afgestemde werkkleding (zie foto). Meggy & llvy een heerlijke voetmassage gehad en hierna zijn we nog met een motorbootje weg geweest en hebben we verschillende dieren gezien, zoals varanen, ijsvogels, etc. Er waren veel mensen die naar je zwaaiden en wat dingen naar je riepen, kortom de mensen hier zijn allemaal zo vriendelijk. Verder hebben we ook nog van het heerlijk weer genoten!

Klaar voor de reis

Zondag 13.00 uur en we zijn er helemaal klaar voor.

Morgen gaan we vertrekken, dus dit weekend was het nog inpakken en de laatste dingen aanschaffen.

Als we voldoende wifi hebben op onze rondreis, zullen we jullie regelmatig op de hoogte houden.

Tot ziens